Fazıl Hüsnü Dağlarca

26 Ağustos 1914 İstanbul doğumlu. Süvari yarbayı Hasan Hüsnü Bey'in
oğludur, ilk öğrenimini Konya, Kayseri, Adana ve Kozan'da, orta
öğrenimini Tarsus ve Adana ortaokulundan sonra girdiği Kuleli Askeri
Lisesi'nde tamamladı (1933). 1935'te piyade subayı göreviyle Doğu ve
Orta Anadolu'nun, Trakya'nın pek çok yerini dolaştı. Ordudaki hizmeti
on beş yılı doldurunca, ön yüzbaşı rütbesiyle askerlikten 1950'de
ayrıldı. 1952-1960 yılları arasında Çalışma Bakanlığı'nda iş müfettişi
olarak İstanbul'da çalıştı. Buradan ayrıldıktan sonra İstanbul
Aksaray'da Kitap kitapevini açtı ve yayıncılığa başladı. Dört yıl
Türkçe isimli aylık dergiyi çıkardı. (Ocak 1960-Temmuz 1964). İlk
yazısı 1927'de Yeni Adana gazetesinde yayınlanan bir hikâyedir,
İstanbul dergisinde 1933'te çıkan "Yavaşlayan Ömür" adlı şiiriyle adını
duyurmaya başladı. Varlık, Kültür Haftası, Yücel, Aile, İnkılapçı
Gençlik, Yeditepe ve Türk Dili dergilerinde şiirleri çıktı. Bugüne
kadar kendisine bir çok ödül verilen şair 1967'de ABD'deki
Milletlerarası Şiir Forumu tarafından "En iyi Türk Şairi" seçilmişti.

Toplumculuğunun temelinde insana ve insan hayatına saygı yatan
Dağlarca, bu yüzden hiç bir edebî akım ve kişiden etkilenmeden kendi
kozasını örer. Çok yazan ve üreten bir şair kimliğiyle, bağımsız
kalarak hiçbir şairden etkilenmemiş, hiçbir akımın etkisinde kalmayarak
şiirlerini yazmıştır. Onun sanat anlayışını şu cümlesi özetler: "Sanat
eseri hem bir saat gibi içinde bulunduğumuz zamanı, hem de bir pusula
gibi gidilmesi gereken yönü işaret etmelidir."