Zaman...Bazen alıp götürür sevdiklerimizi,hayatımızı.Avuçlarımız bomboş kalır birden.Çevrenizde kimse kalmamıştır sanki,bir anda çekip gitmiştir herkes.Bir anda yapayalnız kaldığınızı fark edersiniz.Bazen de en mutsuz,en umutsuz anınızda yepyeni sürprizlerle çalar kapınızı.En beklenmedik anda mutlu etmiştir sizi.
Zaman;çoğu kez derin yaralar açsa da o yaraların kapanmasında da devreye girer.Sevdiklerinizi sizden alan zaman bu seferde onları unutmanız için size yardımcı olur.Bir süre sonra acınız hafifler.
Çoğumuz korkarız zamandan.Çünkü size neler getireceğini kestiremezsiniz bir türlü.Bazen avuçlar dolusu gözyaşlarıyla çıkar karşınıza,bazen kucaklar doluzu mutluluklarla.Ama mutluluk bile acı verir size.Çünkü onunda sonu vardır.Mutluluğu getiren zaman bir süre sonra yerini hayal kırıklığına bırakır.
Zaman,su gibi akıp geçer.Her göz kırpışınızda yep yeni bir an başlar.Bir anda kilometrelerce geride kalır herçey.Çevrenize baktığınızda hiç kimse kalmamıştır sanki.Ama hiçbirşey engel olamaz zamana.İster istemez her dakika daha da fazla uzaklaşırsınız birşeylerden...
Dakikalar,saatler,günler,yıllar...Zaman geçer.Hayatınızdan birçok şey akıp gider.Belki mutlu olursunuz belki mutsuz ama zaman hep geçer...