Bir kadın "ben üşüyorum" dediğinde, bunun cevabının;
"üstüne bir şey al..."
"istersen bir taksiye binelim..."
"eve geldik zaten..."
türünden bir söz olmadığını,"üşüyorum" dediğinde kadının "bana
sarılsana"demek istediğini ve ona sarılmak gerektiğini öğrenmek
epey zamanımı aldı.
Sanırım binlerce yıl boyunca isteklerini açıkça söylemelerine izin
verilmediği için "gizli bir dil" geliştirmek zorunda kalan kadınlar,
bu kadar basit bir şeyin erkekler tarafından niye anlaşılamadığını hiç
anlayamazlar.
Erkeklerin, bakkal dükkanının arka tarafındaki salak küçük oğlana
benzediğini düşünürler: "Anlayışsız ve beceriksiz salaklar."
Kadınların bir şey söylediklerinde aslında başka bir şey söylemek
istemiş olabileceklerini kendim mi farkettim, yoksa bunu bana bazen
usulca,
bazen sabırsızca, sözleriyle kadınlar mı öğretti şimdi tam
çıkartamıyorum.
Sevgi ve şefkat eksikliğine hiç tahammül edemeyen,
bunların "açıkça" söylenerek elde edilmesinin ise elde edilenin
değerini düşüreceğine inanan kadınların niye isteklerini düpedüz
söylemedikleri ise erkekler için hep bir sırdır.
Duygularını göstermenin kadınlara özgü bir davranış olduğunu sanan
erkekler, açıkça sevgilerini ve şefkatlerini göstermekten hep
utanırlar.
Farkında olmadan, onlar, bu duyguların gösterileceği tek yerin yatak
odası
olduğuna inandıklarından, kalabalıkların içinde sevgi ve şefkat
gösterdiklerinde, herkesin seyrettiği bir yerde sevişiyorlarmış hissine
kapılıp tedirgin olurlar.
Erkekler için duygular, kapalı yerlerde yaşanması gereken "mahrem
şeylerdir, kadınlar ise bunu hayatın her anında yaşanması gereken bir
şey
olduğunu düşünürler.
Hemen hemen hepsi gizli bir "derebeyi" olan erkekler, kadınların her
isteğinde, her talebinde bir isyan, bir başkaldırı hatta bir hakaret
görürler.
Erkeklerin bekledikleri, kadınların "üşümeleri" ya da "acıkmaları"
değil,erkeğin yanında soğuğu ve açlığı hissetmeyecek kadar kendinden
geçmiş
bir aşka kapılmaları ve bu aşkı taleplerini dile getirmeyerek
göstermeleridir.
Galiba o yüzden, erkeğin biraz kadınsılaştığı ve duygularını
alabildiğine özgür bıraktığı aşkın ilk günleri geçtikten ve erkek
yeniden erkekliğine döndüğünde, kadınlar "üşümeye" başlarlar.
"Benim uykum geldi" dediğinde erkeğin onla beraber yatmamasını, perhize
başladığı sırada aniden bir hoşluk yapma isteği duyan erkeğin ona
sevdiği
yemekleri almasını "düşmanca" bulmaya koyulurlar.
Artık erkeğin her davranışı ince eleklerden geçirilip, onun
Sözlerinde ve davranışlarında "sevgisizlik" işaretleri tek tek
saptanır. Ve
o gizli dil daha sık ortaya çıkar.
Kendilerinden yakınırlar önce, "çok şişmanladım," "çok yaşlandım," "çok
çirkinleştim,"bunları söyledikten sonra erkeklerin ne söyleyeceklerine,
ne
yapacaklarına bakarlar.
Kendilerine büyük bir ilgi eksikliği olarak gözüken o
anlayışsızlıkların, artık eskisi kadar beğenilmemelerinden ya da
sevilmemelerinden mi kaynaklandığını anlamaya uğraşırlar.
Baştan savma verilecek her cevap, kadının öfkeli tepkisini hakeder.
- Yoo, hiç de şişmanlamadın, iyisin, biraz kilo aldın belki ama önemli
değil.
Bu yakınmalar onlara manasız ve çocukça gelir çünkü...
Kadınlar ise sinirlenmeye başlarlar.
- Sen beni eskisi kadar sevmiyorsun.
Bunun cevabı elbette, "nerden çıkardın bunu, tabii ki seviyorum"
değil, sıkı bir sarılış ve iyi bir öpüşmedir.
Bir şeylerin yanlış gitmeye başladığını gören erkek ise, güzel bir
hediye almanın ya da daha kestirmesi "biraz para vermenin" zamanı
geldiğini
düşünür.
Onun için sorunun tedavisi öpüşmede değil paradadır.
Kabul etmeli ki, kendi değerini, gizliden gizliye kendine verilen
parayla ölçmeye yatkın kadın için yapılacak "fedakârlığın" miktarı
bir zaman işe yarar, kadın, "salağın" duygularını böyle ifade etmeye
çalıştığını anlar.
Erkek ise, o düz vahşeti ve insafsızlığı ile"ağlıyorsa biraz para
ver," çözümlemesini benimser. Ama hediyelere ve paralara çabuk
alışılır,
sarılışların ve öpüşmelerin özlemi yeniden başlar.
Kadın "üşür." Son bir iki deneme daha yapar, bazen güzelliği ve
cinselliğiyle, bazen sinirli çıkışmalarıyla, erkeğe "üşüdüğünde ona
sarılınması gerektiğini" bir daha öğretmeye uğraşır.
Kadın ya kadere rıza gösterip teselliyi hediyelerde, parada,
çocuklarında,kendisine sağlanan güvende aramaya razı olur ve arada
sırada
tutan "ben çok yalnızım" yakınmaları ve ağlama nöbetleriyle hayatını
sürdürür ya da "üşümeye" fazla dayanamayıp, "sarılmasını bilen" biri
var mı
diye
etrafa bakınmaya koyulur.
"Sarılmasını bilenler" bu sapaktaki kadınları keskinleşmiş
radarlarıyla hemen bulurlar. Bir vakit işler iyi gider. Ama sarılmasını
bilenler de bir süre sonra kaçınılmaz erkekliklerine geri dönüp, üşüyen
kadına, üstüne bir hırka almasını söylerler.
Ahmet ALTAN..
Anasayfa 
Konu: Kadın......... 
Paz 6 Tem. - 2:32:00
